TAMADUN YANG ROBOH

TAMADUN SEBELUM ISLAM

Sebelum kedatangan Islam di Tanah Arab, dunia boleh dikatakan dikuasai dan diterajui oleh dua negara yang gagah, iaitu Parsi dan Romawi, manakala negara yang berada disenarai kedua pula ialah Greek dan India. Kesemua negara ini dianggap maju pada kemuncak tamadun masing-masing, tetapi telah tenggelam dalam lautan kerosakan dan perpecahan yang tidak dapat dibendung.

PARSI

Parsi pada ketika sebelum diutuskan Rasulullah -صلى الله عليه وسلم- telah menjadi medan pertarungan agama dan falsafah yang beraneka corak. Pemerintah Parsi keseluruhannya menganut agama Majusi (Zuradisy). Antara ajaran yang terdapat dalam agama Majusi ini adalah menggalakkan lelaki berkahwin dengan ibunya, anak perempannya atau adik dan saudara perempuan. Tatasusila dan sopan santun dalam masyarakat ini telah terpesong daripada garisan kemanusiaan yang sepatutnya.

Menurut Imam al-Syahrastani berkenaan agama Mazdak, terdapat dalam ajaran agama ini yang menyebut bahawa kebebasan kaum wanita tiada hadnya, begitu juga dengan kebebasan menggunakan harta benda. Hal ini seterusnya telah menjadikan wanita dan harta benda sebagai hak milik bersama sebagaimana air, api dan rumput yang menjadi kepunyaan bersama semua manusia, boleh berkongsi tanpa sekatan.

ROMAWI

Kerajaan Romawi (Rome) pula telah diserapi dengan jiwa dan semangat penjajahan serta bergelut dalam persengketaan agama dengan pihak Kristian negeri Syam (Syria) dan Mesir. Kerajaan ini mempunyai aspirasi penjajahan yang berkobar-kobar dalam percubaannya untuk memodenisasikan agama Kristian bagi disesuaikan mengikut matlamat mencapai cita-cita dan kemahuannya.

Negara ini dilihat berada dalam situasi yang lebih huru-hara dan kucar-kacir berbanding negara Parsi. Kehidupan mereka telah didominasi oleh pembaziran, kemerosotan dan kezaliman ekonomi disebabkan cukai yang melampau.

GREEK

Greek tua pula ketika itu telah tenggelam ke dasar lautan khurafat dan dongengan yang diidam-idamkan, meskipun ianya tidak menghasilkan sebarang faedah dan natijah yang berguna sama sekali.

INDIA

Seterusnya, menurut Professor Abu al-Hasan al-Nadwi, para sejarawan telah bersepakat menyatakan bahawa India pada permulaan abad ke-6 masihi telah terlantar ke lembah kemerosotan agama, akhlak dan kemasyarakatan.

Suasana huru-hara dan ketidak tenteraman dalam masyarakat lahir daripada pemikiran yang berasaskan materialistik. Unsur yang telah menyeret bangsa-bangsa ini ke lembah kerosakan dan perpecahan ialah kerana kemajuan yang dipacu dan tamadun yang didirikan hanya berasaskan kepada mata benda (material) semata-mata.

Bangsa-bangsa yang membelakangkan keimanan kepada Allah -سبحانه وتعالى- telah mengabaikan aspek pembangunan akhlak dan tatasusila serta tidak menjadikannya sebagai landasan serta asas kemajuan. Sebagaimana satu tubuh manusia yang hanya mengambil khasiat daripada vitamin C dan menolak pengambilan vitamin yang lain seperti vitamin D, maka akan menghasilkan tubuh badan yang tidak seimbang, berpenyakit dan rapuh.

Ruj :

-Muhammad Sa’id Ramadan al-Buti. 1991. Fiqh al-Sirah al-Nabawiyyah Ma’a Mujaz li Tarikh al-Khilafah al-Rasyidah. Cet : 10. Beirut – Lubnan : Dar al-Fikr al-Mu’asir.

– Muhammad Sa’id Ramadan al-Buti. 2016. Fiqh al-Sirah al-Nabawiyyah. Terj: Mohd Darus Sanawi. Selangor : Dewan Pustaka Fajar (DPF).